Sinds kort vind je op onze website een pagina van ons ThuisFrontTeam waarin zeven mensen zich voorstellen, die ons elk in hun eigen rol ondersteunen. Ergens kan ik me voorstellen dat je je afvraagt waarom zo’n uitgebreid team eigenlijk nodig is.
Op het moment van schrijven zitten wij in een van de kamers op de bovenverdieping van een prachtig oud gebouw, het landhuis wat Madame Buxton via haar erfenis aan All Nations gaf om er hun Bijbelschool in te vestigen. Hier verdiepen wij ons de komende drie maanden in verschillende modules rondom missionair werken. Zo staat er een module over het verkennen van je eigen persoonlijkheid op het programma, maar ook modules over de Bijbelse achtergrond van missie, cross-cultureel werken en het contextualiseren van het Evangelie.
Voordat we in dit landhuis belandden, genoten we van een paar dagen vrij op het Engelse platteland. Dat hadden we bewust zo gepland, om uitgerust aan onze studieperiode te kunnen beginnen. Want zo vlak voor vertrek hadden we het wel een beetje bont gemaakt..
Iedereen zal begrijpen dat er ingepakt moet worden, wanneer je voor drie maanden naar Engeland vertrekt. Dat daar bijkomt dat je ook met de juffen van school moet overleggen wat voor huiswerk er in die bagage moet worden meegenomen voor de rest van het schooljaar, realiseer je je pas wat later. Maar dat daaraan ook heel wat communicatie met een leerplichtambtenaar vooraf ging, wordt niet zo snel gezien. En toen hadden we er al een zoektocht opzitten naar iemand die met ons mee zou gaan om voor de kinderen te zorgen en Dylanns homeschooling gaat begeleiden. En dat is alleen nog maar het hoofdstukje over ‘school’ 😉 Zo wordt tijdens onze Engelandperiode ons huis een aantal weken bewoond door een bevriend zendingsgezin op verlof – het huis met sporen van inpakstress achterlaten was dus geen optie. Maar belangrijker: er moest op een goede manier afscheid worden genomen!
Er werden kaartjes geschreven, cadeautjes gekocht en traktaties in elkaar geknutseld. Twee dagen voor vertrek, gaf Mirjam samen met haar leerlingen een afscheidsconcert omdat haar lespraktijk nu ook echt stopt. We namen afscheid van Dylanns klas, de juffen, de buren, uiteraard van onze families en zelfs van het hondje wat we elke ochtend op weg naar school begroeten. Wat waren dat een mooie en waardevolle momenten!
En hoe gestructureerd en voorbereid we ook graag zijn, hoeveel vinkjes er al wekenlang op lijstjes in de keuken werden gezet.. toch was het veel! En wat zijn we dán blij en dankbaar dat we al die praktische dingen niet hoeven te doen die het ThuisFrontTeam voor ons regelt! Zo houden zij contact met de kerk, regelen voorbede en de verspreiding van de nieuwsbrieven. Ze organiseren acties om onze missie mogelijk te maken. Ze houden contact met MAF voor de zakelijke kant van onze uitzending. En ze bidden voor ons.. want wij kunnen het niet alleen. Niet zonder de zegen van God, maar ook niet zonder het ThuisFrontTeam dat Hij gebruikt om ons praktisch mee te zegenen!
